due to respect to privacy of the body donated and her family members, I was not given permission to make this film public. *
The Body in the Room is a visual and sensory ethnography of a body after death – donated to science and prepared for preservation. It explores the privileged status of vision and its relationship to other senses. Challenging the prevailing discourse on how we see – and often fear and avoid – the dead body, the film questions the human quest to overcome the physicality of flesh and deny our own mortality.
The Body in the Room documents the performance of the scientific ritual in which not the life of the person is celebrated but the physical remains left behind. Eschewing the focus one one’s “living identity” so prominent in funeral rites that it becomes synonymous with the body, the film documents alternative ways a dead body acquires meaning and functionality – ways rarely shown or considered in contemporary Western society.
De dood bevindt zich nog altijd als taboe binnen onze samenleving, vooral de lichamelijkheid van de dood. Deze film pakt de lichamelijke dood aan - ontdaan van de bombarie van begrafenisrituelen en andere rituelen ontwikkeld in de westerse samenleving om de dood te verhullen, en het te maken tot iets in tegenstelling tot, of in ieder geval los van het leven. Dit beïnvloed onze gangbare houding naar het dode lichaam. Ik geloof in de relevantie van het erkennen van het bestaan van de dood, en dat mensen de mogelijkheid hebben om zichzelf daarmee te confronteren.
Mijn initiële interesse ligt bij het onderwerp, als antropologe zijnde en het lichaam zien als een medium dat betekenis construeert, wat ons zoveel kan leren, ook los van de medische wereld.
Ik ging dit project aan omdat ik enorm gefascineerd en geïntrigeerd was/ben door het dode lichaam als een zichtbaar en tastbaar relict is van de dood. En ik denk dat het belangrijk is dat het een meer besproken onderwerp is, en dat mensen weten wat het is en wat er gebeurt met je lichaam als je komt te overlijden. En dan heb ik het niet perse over het begrafenis ritueel, maar over het lichaam zelf. Wat is het dode lichaam? We krijgen alle horror te zien die ermee gepaard gaat via film en televisie, maar niet als wat het is. Geen sensatie, geen spectacle, maar de dood, zoals wij het niet altijd te zien krijgen, en hoe we niet over praten.